Dag 13. Een rustdag in Agrigento

Na de lange wandeling van gisteren en al het gewandel van de afgelopen dagen, waren we (in elk geval mijn voeten) wel toe aan een rustige dag. Er valt nog best het een en ander te zien in Agrigento, maar dat is allemaal vrij dicht bij elkaar.

In de kerk Santa Maria dei Greci liepen we over een glazen vloer, zodat we de oude fundamenten konden zien. Die dateren uit de zesde eeuw voor Christus en droegen een Griekse tempel. Op de muren waren nog een paar fresco’s te bewonderen.

Een wandeling langs een mooie boulevard leverde nog een mooi uitzicht op op de Valei van de Tempels. Je kunt de tempels zien, tussen de stad en de zee.

In het monasterio Santo Spirito (ofwel het klooster van de heilige geest) is een mooi, niet te groot museum gevestigd. In de kleine kloostertuin staan mooie vruchtbomen. Ook was het een rustige plek om te lezen, maar in de schaduw werd het toch wat te koud. De zon is heet, de schaduw is fris.

Al een paar dagen wil ik iets schrijven over het ontbijt in onze Italiaanse hotels. Als je goed kijkt dan vind je wel een gewoon broodje, een plakje kaas en wat jam. Maar opvallend is de overdaad aan zoete zaken: croissants gevuld met héél véél jam, chocolade of vla, cakes en vruchtentaarten. Op straat vind je makkelijk allerlei zoete spijzen, zoals natuurlijk op elke hoek een ijszaak en heel veel zoete koek. Meestal ziet het er niet eens heel verleidelijk uit. Lekkere broodjes met hartig beleg zie je veel minder, terwijl best veel mensen tussen de middag een broodje eten. Gelukkig vinden we altijd wel een lekkere salade of een crêpe gevuld met geroosterde groente.

Sowieso houden ze hier van stevige porties, zodat we ‘s-avonds meestal alleen een hoofdgerecht nemen en een kopje koffie. Overdag drinken we Americano (ongeveer onze hoeveelheid lekkere koffie, dus niet zo’n bodempje koffie…). ‘S Avonds na het eten is een caffe wel lekker (een piepkleine espresso), maar ik heb inmiddels de espresso lungo ontdekt, naar onze maatstaf een gewone espresso.

Morgen nemen we de trein naar Palermo, alweer onze laatste bestemming op Sicilië.

Dag 12. Parco Valle dei Templi

De Valle dei Templi, ofwel de Vallei van de Tempels, bij Agrigento is een brede strook van een paar kilometer lang met verschillende Griekse tempels. Beter gezegd: overblijfselen van Griekse tempels. Toch is de Concordiatempel volgens onze gids de best bewaarde Griekse tempel na het Pantheon in Athene.

Deze dag is perfect voor een bezoek aan de Valle dei Templi: prachtig weer, af en toe een wolk en niet al te warm, nog niet te druk met toeristen, mooi ochtendlicht bij onze start.

Het bronzen beeld op de voorgrond is niet oud, al lijkt dat misschien wel zo. Het stelt Icarus voor en dateert uit 2011, dus zo’n 2500 jaar jonger dan de tempel.

De Herculestempel dateert uit de 6de eeuw voor Christus en is daarmee de oudste Dorische tempel in dit gebied.

De Vallei van de Tempels is niet alleen een belangrijk archeologisch gebied (natuurlijk staat het op de UNESCO werelderfgoedlijst), het is ook een prachtige omgeving. Het gebied zelf biedt prachtige natuur, maar ook het uitzicht naar de zee en naar de stad Agrigento is heel bijzonder. Ook de Giardino della Kolymbethra is heel mooi (dat schrijf ik ook omdat we daar 6 euro extra moesten betalen voor een bezoek). Deze tuin wordt al sinds de oudheid beschouwd als een paradijsje, met citrusbomen en vele andere planten.

Hoewel dat volgens de parkwachter niet mogelijk was, wilden wij toch graag lopend terug naar Agrigento. Heen waren we met de bus gegaan, die er ongeveer tien minuten over deed. In de Giardino ontdekten we een openstaand hek aan de kant van de stad. Op mijn handige app Pocket Earth had ik al stippellijntjes gezien.

Na een warme wandeling van meer dan anderhalf uur door een prachtig gebied arriveerden we weer in Agrigento. Ontsnapt door de achterdeur! Halverwege namen we even een verkeerde afslag, kwamen op particulier terrein met een doodlopende weg en razende honden. Twee redenen dus om hals over kop rechtsomkeer te maken. (Dom, dom! Weer mijn hondenpieper in het hotel gelaten…).

In Agrigento moesten we nog een oneindige trap op klimmen, want de vallei ligt aanzienlijk lager dan de stad. Om drie uur hadden we pas lunch met heerlijke hartige crêpes en een biertje.

Dag 11. Van Siracuse naar Agrigento

De treinreis van Siracuse naar Agrigento is een hele onderneming. We dachten de trein van half elf te nemen (eerder kan niet), maar die start met een stukje route met de trein naar Rome. En daar mag je niet zomaar in zonder reservering. De Treinreiswinkel had voor ons een reis uitgestippeld met vertrek om 14.06 uur vanuit Siracuse en aankomst in Agrigento om 19.47 uur. Dat zagen wij niet echt zitten. Dus… hebben we de bus gepakt. Met de bus van 9 uur en een overstap in Catania waren we om 14.30 uur op onze bestemming.

We zagen de Etna weer voorbij komen, ook nu weer met veel wolken er om heen. Het landschap is verder heel vriendelijk, met veel sinaasappelplantages.

De rest van de middag hebben we wat rondgewandeld in Agrigento. De echte reden waarom we hier zijn is de Vallei van de Tempels. Die komt morgen aan de beurt.